Browsing by Author "Downs, Colleen Thelma."
Now showing 1 - 20 of 93
- Results Per Page
- Sort Options
Item Altitudinal and seasonal variation in amethyst sunbird physiology.(2007) Lindsay, Claire Vicky.; Downs, Colleen Thelma.; Brown, Mark.Southern Africa is characterised by an unpredictable environment with daily and seasonal temperature fluctuations. As a local or non-migratory endothermic species occurring over an altitudinal gradient from the Drakensberg to the coast of KwaZulu- Natal in southern Africa, Amethyst Sunbirds (Chalcomitra amethystina) experience challenging thermal conditions and increased energetic stress as a result of ambient temperature variation. Flexibility of metabolic rates within a species allows for the colonization of different habitats along an altitudinal and thus temperature gradient. It was predicted that over this altitudinal gradient Amethyst Sunbirds would exhibit variation in metabolic rates, particularly basal metabolic rates, pre- and postacclimation, as well as variation in hematocrit levels in winter and summer trials. It was also predicted that Amethyst Sunbirds would exhibit seasonal variation in metabolic parameters. Sunbirds were caught in a winter and summer season (2006-2007) using mist nets in three locations; Underberg (1553 m), Howick (1075 m) and Oribi Gorge (541 m). Upon capture, metabolic rate was measured indirectly by quantifying oxygen consumption (VO2) using flow through respirometry, at 5 and 25°C. Birds were then acclimated at 25°C for 6 weeks on a 12L:12D cycle. VO2 was measured postacclimation at 8 different temperatures (15, 5, 10, 20, 30, 28, 25 and 33°C). Hematocrit levels were taken pre-acclimation and pre-release. Winter and summer data were compared. In the winter trials it was found that there was little variation in VO2 between individuals from the same locality, whereas significant variation was observed at the same temperatures between localities and thus between altitudes. The subpopulation from the highest altitudinal site had the highest basal metabolic rate (BMR). Summer trials showed that metabolic rates did not differ significantly between altitudinal subpopulations of Amethyst Sunbirds, however, BMR was observed to decrease as altitude decreased. The comparison of seasonal data showed that Amethyst Sunbird subpopulations from Underberg and Howick showed higher post-acclimation VO2 values per temperature in winter than in summer trials. Post-acclimation resting metabolic rate (RMR) values for Howick subpopulations were generally higher in winter than in summer, Underberg Amethyst Sunbirds showed a significant difference between summer and winter RMR at 5 and 10°C and Howick sunbirds showed a significant difference in RMR between seasons at 5°C. The Oribi Gorge subpopulation, however, showed no significant differences in metabolic rate between any temperatures when comparing a summer and a winter season. Thermal neutral zones of all of the subpopulations of Amethyst Sunbirds shifted between the winter and summer trial period. This study thus emphasized the need to understand plasticity in metabolic rates and acknowledge altitudinal and seasonal differences within a species, in order to make accurate predictions about a species thermal physiology and responses to changes in ambient temperatures. In particular, the variation in BMR, which is usually used as a species specific value, should be acknowledged in comparative studies of avian metabolic rates or in climate change models.Item Anthropogenic impacts on forest mammals in the Southern Mistbelt Forests in the Midlands of KwaZulu-Natal, South Africa.(2023) Cordier, Craig Paul.; Downs, Colleen Thelma.; Ehlers Smith, David Alan.; Ehlers Smith, Yvette Cathrine.Habitat loss worldwide is a major threat to biodiversity. Forest loss is affected by numerous factors, including natural climate change and anthropogenic disturbances (e.g., logging, habitat conversion or increased fire activity). Forest fragmentation results in reduced patch sizes, increased edge effects, and connectivity between patches negatively impacted. Forest fragmentation effects on species differ, with some considerably more sensitive to these changes than others, often resulting in their local extinction. By monitoring biodiversity, effective conservation measures can be implemented to conserve the biodiversity in these forests. Remote camera traps have become an increasingly popular tool to study wildlife in a reliable, non-invasive way. Firstly, the use of camera traps as a research tool in Africa using a systematic review was determined. This highlighted the countries with studies that used camera traps the most, as well as determined the terrestrial wildlife and habitat types receiving the most focus. The findings from assessing camera trap research in Africa revealed that most studies were conducted in South Africa, with most studies focusing on the occupancy of mammals, with a particular focus being on large carnivores, the majority of which were leopard Panthera pardus. Most studies were conducted in forests, followed by savannah/bushveld. Secondly, the presence of forest mammalian species was assessed in the Southern Mistbelt forests in the Midlands of KwaZulu-Natal, South Africa. These forests are fragmented because of both natural and anthropogenic factors. An extensive camera trapping survey was conducted between October 2020 and April 2021 (wet season), and between May 2021 and September 2021 (dry season), with 14 indigenous forest patches being sampled. A total of 339 camera trap stations were deployed in this study, with microhabitat conditions, in a 20 m radius around each camera trap, collected to determine their impact on bushbuck Tragelaphus scriptus, a diurnal forest specialist, and Cape porcupine Hystrix africaeaustralis, a nocturnal generalist, and how the microhabitat conditions potentially impacted their occupancy between the austral wet and dry seasons. Bushbuck were the most recorded mammalian species recorded during both seasons. Cape porcupine presence was recorded more during the dry season, with various microhabitat variables influencing their occupancy. Cape porcupines, as generalists, likely use the forest food resources during the dry season. Bushbuck presence was lower in state-owned forests, likely because of the hunting activities observed in these forests. Thirdly, data collected from the camera trapping surveys were used to determine the influence of landscape factors, including patch size, landscape configuration (number of neighbouring patches), and patch isolation (distance from mainland patch), on forest mammalian species diversity in forest patches, between the wet and dry seasons. Patch size strongly influenced forest mammalian species richness, which was relatively low, with more species occupying larger patches than smaller patches. Similarly, landscape configuration affected species richness and was generally higher in those forests surrounded by multiple forest patches. Forest isolation, however, did not seem to be particularly impactful in determining forest mammalian species diversity. Overall, this research showed the value of camera traps as a research tool and their effectiveness in studying rare and elusive mammalian species in Africa. Effects of anthropogenic disturbances on various forest mammalian species were highlighted, with activities such as hunting and uncontrolled resource harvesting, such as collection of fuelwood, medicinal plants and building materials by the local communities, impacting the presence of various forest mammalian species, particularly forest specialist species, such as the blue duiker Philantomba monticola. The importance of maintaining small forest patches, often considered of low conservation value, was highlighted. These act as essential ‘stepping stones’ between forest patches, allowing species to traverse a landscape mosaic. The need for conservation measures not to disregard the importance of these small forest patches is emphasised, as they are vital assets to maintain species richness in landscape mosaics with forest patches.Item Aspects of avian thermal physiology and frugivory of indigenous and invasive fruits in South Africa.(2014) Thabethe, Vuyisile.; Downs, Colleen Thelma.Indigenous and invasive plants have long been recognised as an important food source for avian frugivores worldwide. It has been suggested that seed germination success can vary amongst avian and plant species and that ingestion by avian frugivores can enhance, reduce or have no effect on seed germination. Few studies have looked at the role of both invasive and indigenous avian species on the germination success of invasive and indigenous plants in South Africa. Therefore the first aim of this study was to determine the effects of invasive rose-ringed parakeets (Psittacula krameri) and indigenous Knysna (Tauraco corythaix) and purple-crested (Gallirex porphyreolophus) turacos on seed germination of invasive alien plant species (Solanum mauritianum, Cinnamomum camphora, Psidium guajava, and Morus alba). The second aim was to determine the effect of invasive rose-ringed parakeets on seed viability and germination of indigenous Ficus species (i.e. F. lutea, F. burkei, F. sur and F. natalensis). Previous studies have shown that many avian frugivores prefer invasive alien fruits suggesting that they may be able to efficiently assimilate energy from these fruits. However few studies have focused on the consumption and digestive efficiency of invasive fleshly fruits by indigenous and invasive birds simultaneously in one study. Consequently this study also investigated the digestive efficiency of invasive and indigenous avian frugivores feeding on invasive fleshy fruits. Finally, this study assessed the seasonal effects on the thermoregulation of invasive rose-ringed parakeets. As invasive bird species are spreading in South Africa, understanding the physiological responses that equip them to tolerate a wide range of climatic conditions would be useful for modelling potential distributions and effectively managing them. Seed ingestion by Knysna and purple-crested turacos resulted in significantly higher germination success than those from whole fruits for all invasive alien plant species in this study. Germination success of manually pulp-removed seeds did not differ from that of turacos ingested seeds, suggesting that seed coat abrasion was not important for germination of these invasive alien plants. Seed passage through the digestive tract of rose-ringed parakeets resulted in significantly reduced germination success and viability of all ingested plant species, suggestion that seed ingestion by this species is disadvantageous to these plant species. These results suggest that Knysna and purple-crested turacos are legitimate seed dispersers of the four fleshy-fruited invasive plants, while rose-ringed parakeets are mainly seed predators. Results obtained from this study also suggest that rose-ringed parakeets are mainly seed predators of Ficus fruit, as none of the ingested seeds managed to germinate. In addition, all three avian species investigated managed to meet their energetic demands by feeding on invasive alien fruit only, suggesting that these plant species may sustain avian frugivores especially during periods of food scarcity. Furthermore, the results obtained also suggest that rose-ringed parakeets show seasonal thermoregulatory responses representing energy conservation, as expected. This suggests that rose-ringed parakeets are physiologically equipped to cope with a range of environmental conditions and this partly explains their global success as an invasive species.Item Aspects of common hippopotamus (Hippopotamus amphibius) behavioural ecology and their consequences in managed systems in South Africa.(2020) Fritsch, Camille Jacques-Armand.; Downs, Colleen Thelma.Abstract available in PDF.Item Aspects of digestion and physiology in Wahlberg's epauletted fruit bat (Epomophorus wahlbergi)(2012) Mqokeli, Babalwa R.; Downs, Colleen Thelma.Degradation of forest environments in South Africa have greatly affected both the plants and animals that interact with these plants. It is therefore important to understand plant-animal interactions in forest ecosystems in an effort to develop strategies for forest conservation. Animal dispersal can assist in the restoration of forest plant diversity and consequently animal diversity. Wahlberg’s epauletted fruit bat (Epomophorus wahlbergi) occurs in the eastern part of South Africa and is known to feed on fruit, nectar, pollen and flowers. It is an important disperser of various indigenous and alien invasive forest fruit species. Little is known about the benefits these bats get from feeding on fruit. Furthermore, the buccal cavity and lingual adaptations of fruit bats in Southern Africa are unknown. This study investigated morphological and physiological adaptations for frugivory in E. wahlbergi. In particular, the palatal and lingual morphological structures of E. wahlbergi were examined by light microscopy and scanning electron microscopy. The results of this study showed that the morphological structures of tongue papillae in E. wahlbergi were similar to that of other fruit and nectar feeding bats. The structural arrangement of tongue papillae in E. wahlbergi probably allows food to move from the anterior part of the tongue and collect at the median line of the posterior part of the tongue, and thereafter move down to the pharynx. These bats had an elongated tongue, wide, flattened molar teeth, and a hard papillae structure observed on the upper palate at the posterior end of the buccal cavity. This papillae structure has not been described previously; and it appears that it is with this structure, together with the palatal ridges, and teeth that E. wahlbergi crushes fleshy fruit to extract the juices when feeding. Consequently palatal and lingual structures of E. wahlbergi showed morphological adaptations for efficiently feeding on fleshy fruit and nectar. South African indigenous and exotic fleshy fruits available to E. wahlbergi are found to be generally hexose dominant. These bats are suggested to have high glucose intake irrespective of sugar concentration to power their high energy demands due to flight. High glucose intake could result in increased blood plasma glucose levels which are detrimental to mammals of small body size. This study investigated the diel variations in blood plasma glucose concentrations of E. wahlbergi. Epomophorus wahlbergi’s blood plasma glucose concentration was lower (5.24 ± 0.38 mm ol/l) at 18h00 before feeding and increased during/after feeding (8.19 ± 1.24 mm ol/l), however bats appeared to regulate it within limits. Their range in concentrations was higher than the normal mammalian blood plasma glucose concentrations range. Consequently these bats appear to regulate their blood plasma glucose concentration although at a range higher than normal mammalian levels and thus reduce the negative consequences associated with hyperglycemia. The data obtained provide a baseline for comparison with free-ranging E. wahlbergi. Proteins are important in a diet to provide the required nitrogen and amino acids necessary for maintaining body tissues. Fruits, however, appear to have energy-rich but protein-limited foods. Frugivores that feed exclusively on fruit may therefore have difficulties in maintaining their protein requirements since fruits are generally high in sugar content but low in protein content. The importance of protein in the diet of E. wahlbergi was determined by measuring diet intake at varying levels of protein in the laboratory. Epomophorus wahlbergi were offered equicaloric 15 % glucose solutions with varying protein concentrations (2.58, 5.68, 7.23 g soy protein/kg H2O) and a solution with no protein. This was repeated using 15 % sucrose instead of glucose solutions. Epomophorus wahlbergi’s volumetric intake of the respective glucose and sucrose solutions varied among individual bats, with total volumetric intake highest for the solution with no protein (control) and lowest at 2.58 g/kg soy protein concentration solution for glucose and 5.68 and 7.23 g/kg soy protein concentration for sucrose. These bats appeared to prefer sugar solutions without or low protein, and their daily protein intake was relatively low. This suggests they have low-protein requirements, and this relates to their characteristic low-protein fruit available in the wild. Feeding and digestive efficiency has been widely studied in frugivorous and/or nectarivorous birds but relatively few studies have been done on bats, particularly African bats. Feeding on a liquid nectar diet and fruit juices could cause physiological challenges for nectarivores and/or frugivores as they have to balance water and energy intake from this liquid diet. Mammalian kidneys have to eliminate salts and nitrogenous wastes, conserve water during water restriction as well as excrete it when ingested in excess. Morphological renal characters are known to be reliable indicators of urinary concentrating abilities in mammals. Short digesta residence time is a digestive trait that is known to be associated with frugivory and this may be a problem since digestive efficiency is a function of the length of digesta retention time. Histological sections of E. wahlbergi kidneys and small intestines were examined under microscopy to determine water regulation and specialization for sugar absorption respectively. Cortex and medulla length measurements were taken to calculate the medulla: cortex ratio (M/C) and the percent medullary thickness (PMT). The observed M/C ratio and PMT of E. wahlbergi is typical of a mesic species. Epomophorus wahlbergi feeds on a watery diet and does not need to concentrate urine; therefore the medulla and cortex were more or less the same size. Analysis of the histological sections showed that the kidney structure of these bats allows efficient water regulation in a mesic environment. The microvilli of E. wahlbergi intestine were relatively long with a large surface area thus serves the purpose for efficient digestion and absorption of sugars in these bats. Future studies need to be done to determine the mechanisms by which these bats regulate their blood plasma glucose levels, and also determine intake on a selection of fruit in order to broaden research to adaptation of these bats on low-protein diets. This study contributes to a greater understanding of the physiological and morphological mechanisms that may affect fruit intake and consequently dispersal. It will contribute to a greater understanding of plant-animal interactions in southern Africa.Item Aspects of fruit digestion and selection in selected Southern African avain frugivores.(2014) Zungu, Manqoba Moses.; Downs, Colleen Thelma.Fruit-frugivore interactions play a central in maintaining the structure and diversity of ecosystems through their effects on seed dispersal. Because fruit selection and thus fruit removal represents the first stage in the seed dispersal process, understanding factors affecting fruit selection can play an important role in the formulation of sound conservation efforts especially light of the on-going habitat change. However, to date, the research is inconclusive as to factors affecting fruit selection as results have revealed inconsistent and controversial with a huge variation in fruit selection patterns between species and within individuals of the same species. The huge inter- and intra-specific variation in fruit selection patterns precludes any generalizations on fruit selection notwithstanding the research effort addressing the issue. One factor that could be attributed to this pattern is that most studies on fruit selection patterns in frugivorous birds have studied fruit attributes or physiological adaptations of frugivores to fruits in isolation. Because fruit profitability is affected by both pre- and post-ingestional factors, studying these factors in isolation deprives us of fresh insights into the fruit-frugivore interaction. Therefore by relating the physiological aspects of frugivores to fruit characteristics, this study aims to provide a link between the physiology of birds and their feeding ecology. Cape white-eyes (Zosterops virens), red-winged starlings (Onychognathus morio) and speckled mousebirds (Colius striatus) were used for this study. In the first part of this thesis, transit times and digestive efficiencies of birds fed equicaloric glucose and sucrose artificial fruit diets of varying concentrations were determined. Three concentrations were used: low (6.6%), medium (12.4%) and high (22%). Digesta transit times of birds increased with an increase in concentration for all diets but were generally higher on glucose diets. This finding has been widely reported in other similar studies. The increase in digesta transit times with an increase in sugar concentration may be due to high nutrient density on high concentration diets which require a longer processing time. Intake rates, on the other hand, decreased with an increase in sugar concentration. The inverse relationship between food intake and nutrient levels has often been attributed to compensatory feeding which posits that birds respond to nutrient dilution by increasing intake to allow a constant flux of assimilated energy. Indeed, speckled mousebirds and Cape white-eyes maintained a constant assimilated energy intake on sucrose diets by modulating food intake rates. The apparent assimilation efficiencies of glucose diets for all species were comparable and typical of those found in other frugivorous birds. However, red-winged starlings displayed low assimilation efficiencies for sucrose diets and lost significant body mass on all sucrose diets. The lack of significant sucrase activity in this species was attributed to this finding. This study showed the importance of digestive physiology in explaining fruit selection patterns in frugivorous birds. The second part of this thesis assessed the deterrence effects of tannins which are ubiquitous secondary compounds in plant material and are known for their ability to bind to protein which reduces nitrogen availability in the diet. In this study, birds were fed artificial fruit diets containing varying levels of tannins (0%, 2.5% and 5%) in paired choice tests. It was predicted that tannins would have no effect at low concentrations but at higher concentrations would act as deterrents although the levels at which they would become deterrents would differ among species. Red-winged starlings preferred the control diet, were indifferent to the medium tannin diet and were deterred by the high tannin diet whereas speckled mousebirds and Cape white-eyes were not deterred at all concentrations. The discrepancy in the results was attributed to differences in taste sensitivity, tolerance levels and detoxification mechanisms of secondary compounds between species. Occasional geophagy and consuming a broad diet were also implicated in producing the results obtained. Plant secondary compounds in fruits are diverse and their effects are similarly diverse and there is a possibility that different groups of secondary compounds generate disparate effects. Similar studies on other types of secondary compounds may thus contribute towards a broader understanding of the role of secondary compounds in mediating fruit-frugivore interactions. Overall, this study showed how diet affects ability to handle secondary compounds in fruits. The third part of this thesis addressed the influence of ethanol concentration on fruit selection in frugivorous birds. Because ethanol is ubiquitous in fruits and its concentration is positively correlated to fruit sugars, it has been suggested that because frugivores could use its odour to locate fruiting plants, they should select fruit with high ethanol concentrations. The aim of this study was to test this hypothesis by determining whether frugivorous birds show a preference for fruit laden with alcohol at levels equivalent to those of over-ripe fruits. Birds were provided with two artificial fruit diets in pairwise choice tests: an experimental diet containing 1% ethanol and an artificial fruit diet with no ethanol. For all species, there were no significant differences in the amount of fruit consumed between the two food types. These findings provided corroborating evidence to the suggestion that birds are unlikely to prefer over-ripe fruits compared to ripe fruits due to the negative impacts associated with ingesting ethanol at high concentrations. However, it could be possible that the lack of preference observed in this study was because the ethanol concentrations used were too low to be detected. Overall, this study suggests that at high concentrations, ethanol in fruits acts as a deterrent rather than an attractant. The last part of this thesis was conducted to determine the use of taste and olfaction by red-winged starlings in making foraging decisions. To determine whether they use taste in fruit selection, they were concurrently offered a control artificial fruit diet with another artificial fruit diet flavoured with different concentrations of ethanol and various fruit essences. To test whether they were able to use olfaction to locate food, they were provided with two choices: artificial fruit suspended over either banana and orange fruit essences and ethanol of varying concentrations or a control artificial fruit (without essence). It was hypothesized that (1) red-winged starlings have tasting ability which helps them in selecting fruits to feed on and that (2) red-winged starlings use olfaction to locate food. Results were consistent with the first hypothesis but inconsistent with the second one. Thus, red-winged starlings use taste when selecting fruits to feed on but do not use olfaction to locate fruit sources. The latter was unexpected because birds with olfactory bulb sizes similar to theirs exhibit advanced olfactory abilities. It was speculated that the lack of olfactory abilities in starlings could be attributed to the fact that this study was conducted outside of this species’ breeding season when olfactory abilities were likely to be lowest and also to that olfactory abilities may not have been important at the scale investigated in this study. Overall, the study showed that the sense of taste in birds plays an important role in making foraging decisions than currently appreciated. Overall, this thesis demonstrated the value of relating physiological attributes of frugivores to fruit attributes in acquiring deeper understanding of fruit-frugivore interactions. One particular advantage of the methodology employed in this study was that it controlled for covariance among fruit characters and also removed the confounding effects of as seed size and secondary compound composition. The shortcoming of this approach is related to the applicability of the results to the field conditions. Therefore an approach combining laboratory and field observations may produce results that may be important in informing us about how to manage our ecosystems.Item Aspects of monitoring wild and captive Nile crocodile (Crocodylus niloticus) populations in southern Africa = Izingxenye zokubhekelela uhlobo lwengwenya yasendle nevalelwe yaseNile (Crocodylus niloticus) e-Afrikha eseningizimu.(2021) Myburgh, Hendrik Albert.; Downs, Colleen Thelma.As biodiversity across the globe declines because of anthropogenic activities, the need for conservation efforts increases. For conservation efforts to be successful, it is imperative that detailed information about species and their populations; size and status within and outside of protected areas be collected. In freshwater systems, crocodile population demographics can provide an integrated view of ecosystem state, but the habitat and cryptic nature of crocodilians confound the derivation of population demographics for the taxa. Crocodile populations were historically monitored by fixed-wing aircraft, helicopter or limited spotlight surveys in those areas that are navigable by boat. These techniques are costly and labour-intensive; require specialised personnel and equipment, and are subject to observer bias and low accuracy in size class estimations. Furthermore, they produce population demographic data that is not verifiable as they rely on decisions and opinions of observers in the moment of surveying, often fromfast-moving platforms. Lately, unmanned aerial vehicle (UAV) techniques have been shown to accurately and effectively count crocodiles, but they still require costly software and hardware packages. In this study, low-cost, open-source UAV techniques were developed as an alternative method to monitor and survey crocodilians, particularly Nile crocodiles (Crocodylus niloticus), both in captivity and in the wild. In South Africa, Nile crocodiles occur in open bedrock systems with relatively little riparian vegetation, an ideal scenario for the application of UAVs. The possibility of improved population demographic data for wild Nile crocodile populations by converting size data derived from UAVs to age data was explored by radiocarbon dating Nile crocodile claws. Morphometric correction factors applicable to UAV census are derived, and a fixed-wing survey is compared with a commercial-grade UAV survey of wild Nile crocodile populations in the Kruger National Park. The limitations and applicability of these approaches for crocodilian and other ecological studies were assessed. Their future applications in ecology and management are proposed. Iqoqa Njengoba impiliswanomvelo kuwo wonke umhlaba yehla ngenxa yezenzo ezidalwe ngabantu, isidingo sokongiwa kwemvelo siyakhula. Ukuze imizamo yokongiwa kwemvelo ibe impumelelo, kuyaphoqa ukuthi kuqoqwe ulwazi olunzulu mayelana nokuphilayo kanye nezinhlobo zakho, ubungako kanye nesigaba phakathi kanye nangaphandle kwezindawo ezivikelwe. Emanzini aphilayo, uhlobo lwemiphakathi yezingwenya zingasinika iso eliyinhlanganisela lesimo sohlalonhlaliswano yokuphilayo nokungaphili, kodwa isimo sendawo yokuhlala kanye nesingachazeki sididisa ukwehlukanisa ukutholakala komphakathi wezinhlobo zezingwenya. Imiphakathi yezingwenya yayibhekelelwa emandulo ngendizamshini ehlala phezulu emoyeni, indiza enophephela emhlane noma amasaveyi angemaningi agqamile kulezo zindawo okuhambekayo kuzo ngezikebhe. Lawa masu ayabiza futhi adinga amandla okusebenza, adinga abasebenzi abaqondene kanye nemishini yokusebenza, kanti futhi ancike ekuchemeni kobukelayo kanye nezinga eliphansi ngobungako besihlawumbiselo sohlobo. Okunye futhi, akhiqiza imininingo yohlobo lwemiphakathi engathembakali njengoba ethembele ezinqumeni kanye nemibono yababukela ngesikhathi sokwenza amasaveyi, okujwayele ukuthi kube izinhlaka ezihamba ngokushesha. Kamumva nje, amasu esithuthi ezingasetshenziswa muntu ezisemoyeni, i-unmanned aerial vehicle (UAV) asevezwe njengakhombisa ukubalwa kwezingwenya okuqondile nokunemiphumela emihle, kodwa asadinga ubuchwepheshe obubizayo kanye nezindodla zobuxhaxhaxha bobuchwepheshe. Kulolu cwaningo, okungabizi, amasu ezizinda ezivulekile e-UAV kwaqanjwa njengenye yendlela engasetshenziswa ukubhekelela nokusaveya izingwenya, kakhulukazi izingwenya zaseNile (Crocodylus niloticus), zozimbili ezivalelwe kanye nezasendle. ENingizimu Afrikha, izingwenya zaseNile zivela ekusetshenzisweni kwamadwalamsuka avulekile anotshalovikelo olungeluningi, okuyisibonelo esincomekayo sokusebenzisa ama-UAV. Ukuba khona kwemininingo ethuthukile yezinhlobo zemiphakathi yezingwenya zasendle zeNile ngokushintsha ubungako bemininingo etholakale kuma-UAV ukukhulisa imininingo kwaphenywa ngekhabhoni yomoya ukubona izindlawu zengwenya yaseNile. Izimo zokulungisa ukusebenza kokubala kwe-UAV kutholakele, kanti futhi isaveyi yophiko olunganyakazi luqhathaniswa nesaveyi ye-UAV yohlobo lokusebenza lwemiphakathi yohlobo lwengwenya yasendle yaseNile e-Kruger National Park. Imikhawuko kanye nokusebenzeka kwalezi zindlela zokubhekelela izingwenya kanye nezinye izicwaningo zezemvelo kwahlolwa. Ukusebenza kwayo kwesikhathi esizayo emvelweni kanye nokwenganyelwa kuyaphakanyiswa.Item Aspects of Nile crocodile (Crocodylus niloticus) population ecology and behaviour in Pongolapoort Dam, KwaZulu-Natal.(2015) Summers, Mark Kai.; Downs, Colleen Thelma.Pongolapoort Dam is one of the largest dams in South Africa by volume. It is also home to a breeding population of Nile crocodiles (Crocodylus niloticus). Crocodiles are keystone species which play an important ecological role in their aquatic habitats but are under threat globally. Consequently the aims of this project were to investigate the population number, nesting ecology, and behavioural aspects of gaping in Nile crocodiles at Pongolapoort Dam. Data were captured from July 2014 to August 2015, where there was a marked decrease in water levels in Pongolapoort Dam due to a drought occurring throughout KwaZulu-Natal. An estimated 549 Nile crocodiles occurred in Pongolapoort Dam in 2015, an increase in population from a conservative estimate of 273 individuals in 2010. The majority (80%) of the Nile crocodile population occurred in the inlet section of the dam, and with dropping water levels, the crocodiles congregated in large numbers in the Croc Bay region of the inlet. The population structure changed from 2010 when the majority occurred in the juvenile class to the majority of the crocodiles occurring in the sub-adult and adult size class in 2014/2015. The reproductive output of a population can be an indicator of population health. Consequently nesting ecology of Nile crocodiles was investigated at Pongolapoort Dam for the 2014/2015 nesting season. A total of 38 Nile crocodile nests were found over four nesting sites in the river section of Pongolapoort Dam. Nest effort decreased from 73% in 2009/2010 to 43% in 2014/2015, with a density of 4.9 nests per kilometre in the river section. All nests were found in alluvial deposits where Phragmites australis was the dominant vegetation. Some nests were predated by water monitors (Varanus niloticus); however, two nurseries were found containing hatchlings, while many nests showed signs of being dug up by the nesting females. The N2 Bend and Buffalo Bend floodplain were the most important nesting grounds, and this was attributed to the presence of suitable nesting conditions. Gaping behaviour in Nile crocodiles has received little attention as there are conflicting ideas as to why gaping occurs. The majority of literature suggests that gaping is a thermoregulatory response aimed at cooling the head of the crocodile. We aimed to identify other possible behaviours associated with gaping, at a basking bank in Pongolapoort Dam during winter. Preliminary results suggest that gaping may be a communicative or behavioural posture brought on by the following factors; position of the crocodile relative to the water, total length of the crocodile, time of gape, degree of gape, nearest neighbouring crocodile and number of neighbouring crocodiles. Further research is needed to help understand this behaviour of Nile crocodiles and its importance in their ecology and behaviour. The study showed that the population of Nile crocodiles in Pongolapoort Dam is increasing and remains in a healthy state compared with other population in South Africa. Insights into their behaviour may be applicable to other crocodilian taxa.Item Aspects of nocturnal physiology and behaviour in malachite sunbirds (Nectarina famosa).(2007) Wellmann, Andrea Erika.; Downs, Colleen Thelma.; Brown, Mark.Although sleep forms an important part of an animal’s life, there is a paucity of knowledge about sleep behaviour. The function of sleep in birds is poorly understood, even though birds spend a large part of their lives sleeping. Sleep behaviour in passerine birds has not been looked at as extensively as that of non-passerine birds. I looked at the sleep behaviour of three relatively common passerine birds occurring in southern Africa, namely the Malachite Sunbird (Nectarinia famosa), the Cape White-eye (Zosterops pallidus) and the Fan-tailed Widowbird (Euplectes axillaris). By using an infra-red sensitive camera I described basic sleep behaviours at various ambient temperatures, of all three species, such as sleep position and eye closure, and also investigated the incidence of unihemispheric sleep. Individuals of all three species spent most of the night asleep and kept on waking up intermittently throughout the night, with no significant differences between temperatures. Cape White-eyes and Malachite Sunbirds showed an increase in back sleep and a decrease in front sleep at 5oC. Little evidence of unihemispheric sleep was found, suggesting that it is more likely to occur in non-passerines, especially ground dwelling birds. Diurnal birds generally sleep during the hours of darkness. Most male southern African sunbirds have pectoral tufts, although the function of these is not always understood. In male Malachite Sunbirds it has recently been found that they display their pectoral tufts almost continuously throughout the night, whilst asleep. I explored the possible function of this behaviour and suggest that these tufts might be a deterrent to predators, as they look like ‘eyes’ in the dark. A review of the use and occurrence of pectoral tufts in southern African sunbird species is also presented. Blood glucose concentrations of most birds are much higher than those found in mammals and it is still not known how they evade the complications of such high levels. I investigated the change in blood glucose concentrations of Malachite Sunbirds at two different ambient temperatures and at different times of the night and day and explored the possibility that gluconeogenesis might be used by birds to ‘warm up’ during arousal of torpor in the early morning, before daylight. Generally blood glucose levels were fairly high, between 13.6 and 21.4 mmol/L, which was expected. Blood glucose levels were higher at 5oC than at 25oC and generally lower in the early hours of the morning. Therefore I reject the assumption that Malachite Sunbirds use gluconeogenesis as an additional form of heat generation during torpor. It is thought that the difference in the levels of blood glucose might be a function of the cold temperature and the consumption of their nectarivorous diet. This research clearly highlights the need for further studies to be undertaken in the sleeping behaviours and patterns of birds, especially in southern African species. It also shows that more studies need to be done on the use of pectoral tufts in sunbird species and furthermore it is suggested that more research is needed to elucidate the mechanism by which Malachite Sunbirds are able to rapidly ‘warm up’ during arousal, when in torpor.Item Aspects of the conservation of oribi (Ourebia ourebi) in KwaZulu-Natal.(2006) Grey, Rebecca Victoria.; Downs, Colleen Thelma.; Kirkman, Kevin Peter.The oribi Ourebia ourebi is probably South Africa's most endangered antelope. As a specialist grazer, it is extremely susceptible to habitat loss and the transformation of habitat by development. Another major threat to this species is illegal hunting. Although protected and listed as an endangered species in South Africa, illegal poaching is widespread and a major contributor to decreasing oribi populations. This study investigated methods of increasing oribi populations by using translocations and reintroductions to boost oribi numbers and by addressing overhunting. Captive breeding has been used as a conservation tool as a useful way of keeping individuals of a species in captivity as a backup for declining wild populations. In addition, most captive breeding programmes are aimed at eventually being able to reintroduce certain captive-bred individuals back into the wild to supplement wild populations. This can be a very costly exercise and often results in failure. However, captive breeding is a good way to educate the public and create awareness for the species and its threats. Captive breeding of oribi has only been attempted a few times in South Africa, with varied results. A private breeding programme in Wartburg, KwaZulu-Natal was quite successful with the breeding of oribi. A reintroduction programme for these captive-bred oribi was monitored using radio telemetry to assess the efficacy of such a programme for the oribi. As with many reintroductions of other species, this one was not successful and resulted in many mortalities. However, many variables have been identified that contributed to the failure of this programme and they can be adapted to increase the chances that captive breeding and reintroduction be a viable conservation tool for oribi. Besides captive breeding and reintroductions, the translocation of wild animals can also be effective in sustaining wild populations. Translocations usually appreciate a higher rate of success than reintroductions. A translocation of wild oribi was attempted in this study. This involved the translocation of four males and eleven females and a year-long monitoring programme. This translocation proved to be extremely successful in establishing a sustainable wild population of oribi with few mortalities and several births. However, such translocations can only be attempted when there is suitable habitat and high security from poaching. One source of oribi for the translocation part of the study was from a housing estate that had a high density population of oribi. The existence of such a thriving population of animals on what is often a controversial type of development led to a case study investigation. Housing developments are increasing in size and in numbers in South Africa, and are rarely held accountable for the destruction caused to local habitat or wildlife. This case study used this housing estate as an example of development and conservation cooperating and enjoying the success of a thriving population of endangered oribi. Many variables have been identified that contribute to the success of this venture and that could be used as a requisite for planned housing developments in the future. In particular, clustering of houses to leave open wild areas that are managed ecologically. Finally, the issue of illegal hunting was identified as a very serious threat to oribi conservation. Using surveys, residents of rural settlements and landowners were probed about this issue so that a demographic profile of hunters could be created. This profile could then be used to make recommendations on ways to slow the spread of illegal hunting as well as educate hunters and conservation laws. The results showed that many rural people hunt on a regular basis and most hunt with dogs. It also III showed that there is a high level of ignorance amongst these people on the laws concerning conservation and wildlife species. It was concluded from this study that captive breeding and reintroduction of oribi might be a way to enhance wild populations, but might be more useful in creating public awareness. Translocation, on the other hand, was extremely successful as a way of saving doomed populations and augmenting stable ones. However, it requires suitable and protected habitat. Using housing estates as havens for endangered species is an option but only if the right legislation is passed and cooperation demanded with large portions of land remaining undeveloped. Addressing illegal hunting is the most important, and possibly the most difficult hurdle for oribi conservation besides habitat destruction. Finally, recommendations for oribi conservation and management were made based on the results from this study.Item Aspects of the ecology and persistence of vervet monkeys in mosaic urban landscapes in KwaZulu-Natal, South Africa = Izingxenyezici zendawomvelompiliswano kanye nokwanda kwezinkawu zohlobo lwe-vervet ezindaweni zasemadolobheni ezihlukahlukene ngokwezimo zempilo KwaZulu-Natali eNingizimu Afrika.(2022) Pillay, Kerushka Robyn.; Downs, Colleen Thelma.The geological era in which we live is termed the Anthropocene and is causing the greatest loss of biodiversity and species brought on by a single species: Homo sapiens. The human population places great demands on the environment, altering and modifying it to suit people’s needs. Urbanisation is one of the greatest anthropogenic land-use modifications, predominantly for infrastructure and housing developments. This results in the loss of natural green spaces where wildlife lives, forcing them into smaller fragmented habitats, often having to share the urban mosaic landscape with humans. These increased interactions often lead to humanwildlife conflict. Generally, urbanisation affects species negatively. However, some species exhibit the ability to persist in urban areas, successfully utilising resources for their natural life traits. One such primate species persisting in urban mosaic landscapes is the vervet monkey, Chlorocebus pygerythrus, particularly in the eThekwini Municipality, Durban, KwaZulu-Natal Province, South Africa. Increased human population growth and associated urban transformation have increased contact between humans and troops of vervet monkeys using residential and industrial gardens. This has led to increased human-wildlife conflict, with vervet monkeys often persecuted because of their damage to human property and harassment. Little is known about the ecology of urban vervet monkeys, so to assess and manage this wildlife conflict, a need to determine the behavioural ecology and persistence of vervet monkeys were investigated in this study. This study analysed vervet monkeys' spatial ecology in the mosaic urban-forest landscape and provided insight into their home ranges and habitat use here. Additionally, the effects of anthropogenic activities and human-wildlife conflict on wild vervet monkeys were documented. The results contribute to understanding the foundation of human-vervet conflict resolution programmes and support for further education and coexistence with wildlife in mosaic urban landscapes. The conservation of vervet monkeys should be supported by all who live in these areas, not by some factions. The presence of primates, such as the vervet monkey, that use managed green spaces, such as gardens, in the eThekwini Municipality should provide the public with the ultimate catalyst and insight into protecting and conserving this species and others for future generations. Overall, the results presented in this thesis provide an understanding of the persistence of this Old World primate in mosaic urban landscapes. Iqoqa Isikhathi esiphila kuso mayelana nesimo sendalo yomhlaba esikuwo saziwa ngele-Anthropocene siyimbangela yokushabalala okusezingeni eliphezulu yokusatshalaliswa kwendawomvelompiliswano kanye nohlobo lwezilwane okubangelwa uhlobo olulodwa: oluyi-Homo sapiens. Izidalwa ezingabantu zinomthelela omkhulu emvelweni ngendlela yokuthi ziguquguqula imvelo ukuze kufezeke izidingo zazo. Ukwakhiwa kwezindawo zasemadolobheni kungenye yezinguquko ezidalwa ngabantu lapho besebenzisa umhlaba ikakhulukazi ukwakha izindawo zokuhlala kanye nezingqalasizinda. Lokhu kuholela ekuthini kuntuleke izindawo okuphila kuzo izilwane zasendle okube sekudala ukuthi lezi zilwane zigcine sezihlala ezindaweni ezimpintshekile zaba zincane. Lokhu kube sekuholela ekuthini zigcine sezibanga indawo nabantu basemadolobheni. Lokhu kwanda kokuhlalisana nabantu kuholela ekushayisaneni phakathi kwabantu kanye nezilwane. Nokho-ke, kunohlobo olukhombisa ukuthi luyakwazi ukuqhubeka nokuphila kahle ezindaweni ezingamadolobha ngokuzizamela kulokho okukhona ukuze luziphilise ngendlela efanele. Uhlobo olukhombise ukuthi luyakwazi ukuqhubeka nokuziphilisa ngaphansi kwesimo sasemadolobheni yilolu lwezinkawu ezaziwa nge-vervet, Chlorocebus pygerythrus,ikakhulukazi endaweni kaMasipala weTheku, eThekwini, esifundazweni saKwaZulu-Natali, eNingizimu Afrika. Ukwanda kwesibalo sabantu kanye nokuguquka kwesimo senhlalo yabantu okuhambisana nakho sekwenze ukuthi kwande nokuhlangana kwabantu nemihlambi yezinkawu ezizitika ezingadini zabantu emakhaya kanye nasezingadini zabalimi abakhulu. Lokhu sekuholele ekushayisaneni phakathi kwabantu kanye nezilwane zasendle okwenza ukuthi izinkawu ezingama-vervet zizithole zisenkingeni ngenxa yokucekela kwazo phansi impahla yabantu kanye nokuba yisicefe esingapheli. Aluluningi ulwazi olukhona mayelana nezinkawu zasemadolobheni ezingama-vervet, ngakho-ke lolu cwaningo lwaphenya mayelana nokuziphatha kwalezi zinkawu ngaphansi kwezimo zendawo eseziguqukile kanye nokwanda kwazo ukuze kuhlolwe kuphinde kulawulwe lokhu kushayisana nezilwane zasendle. Lolu cwaningo lwahlaziya izindawo ezingamahlathi asedolobheni okuhlala kuzo lezi zinkawu ezingama-vervet, lwase lunikeza ulwazi olujulile mayelana nezindawo okuhlala kuzo lezi zinkawu kanye nendlela eziziphilisa ngayo kulezi zindawo. Okunye okwaqoshwa phansi yimithelela yezinto ezenziwa ngabantu kanye nokushayisana phakathi kwabantu kanye nezinkawu ezingama-vervet. Imiphumela yocwaningo yathasisela olwazini olumaqondana nezinhlelo okungakhelwa phezu kwazo ukuxazululwa kokushayisana kwabantu nezinkawu ezingama-vervet, iphinde isekele ukufunda okuqhubekayo mayelana nokuhlalisana nezilwane zasendle ezindaweni ezisakhula zasemadolobheni. Kumele kusekelwe ukongiwa kwezinkawu ezingama-vervet yibo bonke abahlala ezindaweni ezisemadolobheni, kungabi ngabathile kuphela. Ukuba khona kwalolu hlobo lwezilwane ezifana nezinkawu ezingama-vervet ezindaweni ezisetshenziswa nezenganyelwe njengezingadi zomphakathi njengezikaMasipala weTheku kumele kuhlomise amalungu omphakathi ngolwazi nanogqozi lokuvikela kanye nokonga lolu hlobo lwezilwane kanye nezinye izinhlobo ukuze nezizukulwane ezizayo zikwazi ukuzibona ziphila. Ekugcineni kwakho konke imiphumela etholakale kulolu cwaningo iveze ulwazi nokuqonda mayelana nokwanda kwalolu hlobo lwezinkawu ezindaweni ezingamadolobha.Item Aspects of the ecology of African woolly-necked storks (Ciconia microscelis) in an anthropogenic changing landscape in KwaZulu-Natal, South Africa.(2018) Thabethe, Vuyisile.; Downs, Colleen Thelma.Urbanisation is the fastest-growing forms of anthropogenic land use change and a major threat to biodiversity worldwide. However, despite the negative impacts of urbanisation on native species, some species persist in urbanised environments and this thesis aimed to examine one such species, the African woolly-necked stork (Ciconia microscelis). African woolly-necked storks have recently colonised urbanised environments in KwaZulu-Natal, South Africa, and are now common in suburban areas in particular. Despite its proximity to human settlements and recent high abundance in suburban areas, knowledge of the African woolly-necked stork remains poorly documented in South Africa. Therefore, this thesis aimed to investigate the aspects of ecology of African woolly-necked storks within the suburban landscape to determine what factors facilitate their ability to persist in these environments. Firstly, I assessed the long-term trends in occupancy, colonisation and extinction of African woolly-necked storks as a function of change in land cover across KwaZulu-Natal Province, South Africa. This was accomplished by applying dynamic occupancy models to Counts in South Africa. African woolly-necked stork wetland occupancy was relatively stable (ψ = 0.37-0.39) across years. However, they rapidly extended their distribution range to urbanised environments, becoming common in man-made wetlands. Overall, this study found that the increased area of anthropogenic areas led to an increase in the probability of wetland colonisation by African woolly-necked storks. Secondly, I investigated the foraging opportunities that might be responsible for the recent colonisation of urbanised environment by African woolly-necked storks. I found that a significant number of householders (71%) deliberately fed African woolly-necked storks daily throughout the year and the majority provided meat while others fed inappropriate food such as bread. Furthermore, I found that, African woolly-necked storks were relatively habituated in urban areas of KwaZulu-Natal, with some even feeding from hand and others going inside homes to find the supplemental food. These results showed that the African woolly-necked stork is successfully utilising and exploiting anthropogenic food – a novel behaviour for this species. Thirdly, given that the selection of appropriate nest sites has major implications on reproduction success and survival of urban bird species, I was interested to determine if African woolly-necked storks bred in urbanised areas and, if so, which features of the nest site and surrounding habitat influenced their occupancy. I found 30 African woolly-necked stork nests in suburban areas of KwaZulu-Natal. African woolly-necked storks have successfully established breeding sites in suburban areas (mostly in domestic gardens), especially near swimming pools, while exotic pine (Pinus elliottii) and eucalyptus (Eucalyptus spp.) trees were the most preferred trees. Anthropogenic structures were also used as nesting sites suggesting a nesting behaviour shift. Lastly, after acquiring evidence that African woolly-necked storks successfully utilise anthropogenic food and have established a breeding population in urban areas, I was interested to know what food they provisioned to their nestlings. Furthermore, I investigated the breeding behaviour of African woolly-necked storks using direct observations and infrared camera traps during three breeding seasons (2015-2017). Although anthropogenic food was provided to nestlings, African woolly-necked storks provisioned their nestlings predominantly with natural food, primarily amphibians, particularly guttural toads (Amietophrynus gutturalis). African woolly-necked storks consistently reoccupied most nest sites across study years since initial discovery, suggesting that this population was at least stable. For the first time, I documented evidence of cooperative breeding where more than two adults provided care to a single nest. (Amietophrynus gutturalis). African woolly-necked storks consistently reoccupied most nest sites across study years since initial discovery, suggesting that this population was at least stable. For the first time, I documented evidence of cooperative breeding where more than two adults provided care to a single nest.Item Aspects of the ecology of Cape porcupines on farmlands, peri-urban and suburban areas in KwaZulu-Natal, South Africa.(2018) Ngcobo, Samukelisiwe Princess.; Downs, Colleen Thelma.; Wilson, Amy-Leigh.The unprecedented changes in the environmental and ecological processes of the biosphere have led some to believe that we have transitioned into a new geological era from the Holocene. This current era is known as the Anthropocene epoch, termed as such due to the unprecedented human-induced environmental change. Humans have dominated global changes in the environment and climate through the conversion of natural land-use systems into anthropogenic landscapes dominated by agriculture, urban and industrial development. The conversion and destruction of natural habitats into anthropogenic ones have caused shifts in ecosystem functions, and ultimately this has dire consequences for biological diversity globally. Although many species have gone extinct due to anthropogenic land-use changes, some have persisted and thrive within human-dominated landscapes. These species have adapted well to these landscapes, to the point whereby they have modified their behaviour to exploit anthropogenic resources, and increase in numbers. However, the expansion of human land-use into historically wildlands means that wildlife and humans will increasingly interact with one another. This is cause for concern, particularly with the projection of future anthropogenic land-use expansion and intensification. As a result, there is need to research how wildlife in human-dominated landscapes adapt and how their survival will influence human-wildlife interaction in the future. Cape porcupines, Hystrix africaeaustralis, are one of those species which have benefited from anthropogenic change of the landscape. However, due to their effectiveness in exploiting anthropogenic food and shelter resources, they have been perceived as problematic. This has led to their persecutions in certain areas, particularly within agricultural systems. But they are also becoming increasingly problematic also in suburbia. Therefore, as motivation for this study, we aim to investigate the spatial ecology of Cape porcupines in human-dominated landscapes of farmland and urban areas. This is because there is very little information on their space use and the research on Cape porcupines is outdated. Consequently, due to their potential to become conflict-causing, there is urgency to determine their spatial ecology and contribute knowledge towards their conservation and management in these landscapes. Therefore, Cape porcupine home range and habitat use along a land-use gradient were investigated. A total of fifteen individual Cape porcupines were captured and fitted with Global Positioning System (GPS) collar transmitters in farmlands of Fort Nottingham, a peri-urban estate near Howick, and in a suburban estate in Ballito, in KwaZulu-Natal, South Africa. Data obtained from the GPS transmitters were used to estimate Cape porcupine home ranges using the Kernel Density Estimator (KDE) (Chapter 2). Overall estimated Cape porcupine home ranges were very small (n = 9, mean ± SE: 39.37 ± 6.33 ha) compared with other Hystrix porcupines. Farmland Cape porcupine home ranges (24.57 ha) were the smallest relative to the peri-urban (34.61 ha) and suburban areas (45.18 ha). These results were as expected, since it has been revealed that porcupine home ranges are determined by forage availability. Consequently, these human-dominated habitats have anthropogenic food resources that are constant relative to natural resources. This means that the expansion of human-dominated landscapes will result in the contraction of Cape porcupine home ranges as they benefit from anthropogenic resources. With the aid of the radio-telemetry data, we also determined Cape porcupine habitat use in the farmland, peri-urban and suburban areas, in KwaZulu-Natal, South Africa (Chapter 3). Habitat use of Cape porcupines were investigated at the landscape-scale (2nd order of selection) and the home range-scale (3rd order of selection). Habitat use of Cape porcupines varied at the two-levels of selection, and individual Cape porcupines utilized different habitats, but generally selected the forest with bushland habitat above other habitats. We thought Cape porcupine habitat use would be determined by habitats dominated by anthropogenic food resources (crops and gardens). However, Cape porcupines utilized natural food resources although they lived in human-dominated landscapes. Their habitat use was determined by the presence of forest with bushland habitat, and to a less extent by croplands or residential gardens. This means that at this point, Cape porcupines opportunistically utilized anthropogenic food resources according to their availability. However, these results should be interpreted with caution since the study duration was limited by battery life of the GPS transmitters (~ 5 months). This study revealed that Cape porcupine showed individual variation in ranging patterns and habitat use which were likely influenced by forage availability. In addition, Cape porcupines shifted their spatial behaviour depending on the landscape they inhabited. Therefore, the behavioural flexibility of Cape porcupines enabled them to adapt to anthropogenic changing land-use and successfully persist there.Item Aspects of the ecology of feral cats (Felis catus) in urban Pietermaritzburg, KwaZulu-Natal, South Africa.(2015) Pillay, Kerushka Robyn.; Downs, Colleen Thelma.With changing land use such as urbanization, certain species thrive and are successful despite changes in the modified landscapes. Therefore, study of the ecology, adaptations and survival of these species in an urban context is warranted. Often these species include alien invasive species. An example is the feral cat (Felis catus). The negative effects caused by feral cats generally include impacts on native species of wildlife because of their highly predatory nature and their ability to spread zoonotic diseases. Furthermore, it often becomes a public nuisance occurring at high densities in urban areas. Consequently the aspects of the ecology of feral cats were studied from March 2014 to June 2015 in an urban mosaic in Pietermaritzburg, KwaZulu-Natal, South Africa. The research was also undertaken to propose and assist with an effective management strategy that was deemed necessary to control high densities of feral cats existing in urban Pietermaritzburg. Feral cats were trapped and fitted with GPS-GSM-UHF tracking collars in order to determine their home and core range sizes within the urban mosaic containing varying degrees of green and urban areas. Additionally, the disease prevalence in feral cats was also documented by collecting blood samples from feral cats occurring in many areas of the greater Pietermaritzburg area. The information gained in this study allowed compilation of feral cat management recommendations and strategies in order to control the increasing feral cat communities already established in Pietermaritzburg. Feral cat telemetry data showed that availability and abundance of food resources were the primary influencing factors affecting feral cat home range size and distribution as core areas contained at least one supplemental feeding site. There was considerable overlap of feral cats within the core areas. Overall home range size of feral cats was small but varied with individual cats. There was considerable overlap between and within the sexes. There were no significant differences in range size between sexes nor between day and night. However, diurnal ranges were generally smaller than nocturnal range sizes. Generally male feral cats had larger home ranges than female feral cats and nocturnal activity was higher across genders. Feral cats used urban areas more than green areas suggesting that the urban environment supports larger numbers of feral cats. The disease prevalence in feral cats tested was generally low. However, some tested positive for Feline Leukaemia Virus (FeLV) (28.6%) and for Feline Immunodeficiency Virus (FIV) (7.1 %). There was no occurrence of Feline Corona Viruses (FCoV) in feral cats tested in Pietermaritzburg. The location of feral cats within the city had a significant effect on prevalence of FeLV infection in feral cats tested. The findings of this study of feral cats in the urban mosaic of Pietermaritzburg showed that feral cats’ habitat use and home range were mainly affected by supplemental food resources. Furthermore, disease prevalence in feral cats tested was generally low. Thus efficient, cost-effective and realistic methods need to be implemented to control high densities of feral cats in this urban area require the use of a low-key supplemental feeding programme with a combined sterilization programme. This proposed strategy should be adopted and sustained with involvement of all concerned stakeholders to ensure that the welfare and population of the cats is well managed and humanely controlled particularly as this is an alien, invasive species. Additionally, all cats that test positive for any disease should be removed from the population to stop the spread of diseases to other feral or domestic cats in urban areas of Pietermaritzburg.Item Aspects of the ecology of invasive rose-ringed parakeets (Psittacula krameri) in eThekwini Metropolitan, KwaZulu-Natal Province, South Africa.(2021) Shivambu, Tinyiko Cavin.; Downs, Colleen Thelma.Globally, the rose-ringed parakeet Psittacula krameri (Scopoli, 1769) has been cited as one of the world’s worst gregarious invasive parrot species, having established breeding colonies successfully outside its native distribution range. The rapid expansion of its breeding population has been considered a major threat to the economy, agricultural production, biodiversity, human health and social life. To date, the rose-ringed parakeet’s population has been reported in ca. 35 countries and the pet trade is the main introduction pathway of this species across the globe. In South Africa, rose-ringed parakeets were introduced as pets in the 1900s. Their breeding population has successfully established in several cities, particularly in Johannesburg and eThekwini Metropole. Although their population seems to be expanding at an alarming rate, little is currently known about their population size, breeding status, and feeding biology. This includes public knowledge and perception towards them as invasive species. Moreover, impacts (environmental and socio-economic) and areas that are at risk of becoming invaded by rose-ringed parakeets and other selected invasive bird species are unknown. This study conducted monthly surveys in the greater Durban (eThekwini) Metropole, KwaZulu-Natal Province, South Africa, from August 2018 to December 2019, to determine the rose-ringed parakeet’s population size, feeding biology and breeding status. A questionnaire survey was developed to determine the public knowledge and perception of parakeets. The species distribution modelling and Generic Impact Scoring Scheme were also used to investigate areas that are likely to be invaded and potential impacts (environmental and socio-economic) associated with rose-ringed parakeets, and other selected introduced bird species. A total of five major roost sites with an overall mean monthly population size of 1,783 rose-ringed parakeets were located. Most of these roost sites were found around urban (public) parks and shopping centres. Seven bird species were found sharing communal roosting sites with rose-ringed parakeets, with the common myna Acridotheres tristis recorded the most. We identified 72 nests within 39 breeding sites, with the first breeding season accounting for 53 active nests and the second breeding season with 59 active nests. Rose-ringed parakeets used four tree species for nesting, with white milkwood Sideroxylon inerme being the most preferred tree species (71%). The recorded rose-ringed parakeet fledglings ranged between 1 – 3 per nest, and their numbers differed significantly between the seasons. A total of 63 feeding sites were identified, with most of them in the urban built land-use cover type. Rose-ringed parakeets were observed feeding on 31 fruiting/flowering trees and one insect species, with fleshy fruits (58%) and flowers (19%) primarily relied on. For our survey questionnaire, a total of 312 participants responded to the survey, with 92.5% being familiar with parakeets. A large population of rose-ringed parakeets were seen in shopping centres (38.5%), suburbia (26.3%), and golf courses (19.6%). Most survey respondents (58.3%) indicated that they provide feeding stations for these parakeets, and 57.7% did not consider them pests. In terms of invasion risk, the rose-ringed parakeets were found to have large areas in South Africa with high climatic suitability, and their impacts were both socio-economic and environmental. Agricultural production was the main impact through socio-economic, while competition and impact on other animals were the main environmental impacts. In general, this study showed continuous growth in the rose-ringed parakeets’ numbers in eThekwini Metropole, indicating that their population is breeding at an average rate. Our study also showed that rose-ringed parakeets feed on various food items, suggesting that they are generalist-opportunistic feeders. As a result, this plasticity in feeding behaviour may likely enhance competitive interactions with other species, contribute to seed dispersal, and increase damage to crops. Parakeets are not perceived as pests by most of the respondents in the eThekwini Municipality. This positive perception may have been exacerbated by the public’s poor knowledge regarding their impacts on biodiversity, economy, human social life, and health. Therefore, we recommend introducing environmental education, which involves the engagement with the community members and eThekwini Municipality. This may assist in making an informed decision regarding the control of this species in the area. Monitoring of rose-ringed parakeet’s population size, breeding status, feeding biology, and movement patterns should continue so that adequate information can be acquired on their biology. In conclusion, our results highlight the importance of studying rose-ringed parakeet’s ecology, which provides reliable data that can be considered in decision-making, management and eradication plans for parakeets in South Africa.Item Aspects of the ecology of spotted hyena (Crocuta crocuta) in relation to prey availability, land use changes and conflict with humans in western Zimbabwe.(2018) Mhlanga, Mlamuleli.; Downs, Colleen Thelma.; Ramesh, Tharmalingam.Patch selection by carnivores is affected by various factors including availability of prey and denning areas, extent of vegetation cover, competition from sympatric large carnivores and anthropogenic habitat change among other variables. Understanding the influence of such factors is fundamental in the management of the carnivores. The study investigated spotted (i) hyena occupancy and (ii) co-occurrence with mesocarnivores in Zambezi National Park, Matetsi Safari (hunting) Area and Dimbangombe Ranch (mixed livestock and wildlife) in western Zimbabwe during the dry and wet seasons of 2014 and 2015 using camera traps. First, habitat characteristics, potential major prey and possible disturbance factors were modelled using the occupancy modelling approach to quantify habitat occupancy of the spotted hyena. It was found that the spotted hyena mean site occupancy was high (ψ = 0.617, SE = 0.147 and ψ = 0.502, SE = 0.107 for wet and dry seasons respectively). Furthermore, spotted hyena habitat occupancy increased in clayey soil and grasslands in the national park and hunting area, a behaviour attributed to denning preferences and possibly prey movement. Management priorities should focus on improving habitats for wild prey outside protected areas while preserving clayey areas for enhanced productivity of the spotted hyena inside protected areas. Secondly, it was predicted that mesocarnivores would avoid habitats occupied by the spotted hyena resulting in seasonal variation in temporal overlap between the spotted hyena and mesocarnivores. The study found that the detection probability of the mesocarnivores varied in the presence of the spotted hyena as a function of the detection of the leopard, presence of rocky and mixed vegetation habitats and road network. The high temporal coefficients of overlap for all pairs of species implied high chances of co-detection at the same sites. It was recommended that land management and top predator introductions should consider how optimal use of the habitat by small carnivores is affected. In addition, the study (iii) determined spotted hyena prey selection by comparing differences in frequency of occurrence of prey remains in their scats from a hunting area (117 scats) and a national park (137 scats). Small, medium and large-sized mammalian prey contributed 19.8 %, 41.9 % and 19.8 % to the diet of the spotted hyena in the safari area, compared with 34.3 %, 24.0 % and 35.9 % in the national park, inclusive of domestic stock (10.3 % in the safari area; 12.0 % in the national park). The difference in diet composition of the spotted hyena between the two land-uses was attributed to the ability of the species to shift between prey species in relation to the availability. Furthermore, a questionnaire survey was done (iv) to assess the attitudes and perceptions towards the spotted hyena of people (n = 353 households) in communities living at various distance categories within 0 - 20 km from the protected area boundary. It was found that livelihood source and extent of livestock loss had an influence on perceptions about the spotted hyena. The study recommended development of a modified incentive driven model that will encourage human-wildlife coexistence. Bushmeat harvesting is thought to affect prey distribution for the carnivores and a questionnaire survey was done on 355 households (v) to determine the factors driving bushmeat activities in the area in relation to conservation efforts. Bushmeat availability was highly influenced by scarcity of protein sources and season (dry). The dry season peak in bushmeat availability was attributed to increased demand that coincided with a period of low protein availability in the villages. The hunting zone (distance from protected area boundary) was the most influential predictor of how communities viewed illegal bushmeat harvesting in relation to conservation efforts. Mitigating illegal activities would likely be effective when started in settlements that are inside wildlife zones. Insights on community perceptions towards conservation may help in managing edge effects around PAs.Item Aspects of the ecology of three mongoose species along a rural–urban landscape gradient of KwaZulu- Natal, South Africa.(2020) Streicher, Jarryd Peter.; Downs, Colleen Thelma.; Ramesh, Tharmalingam.Many small carnivore species are of particular concern for conservation because of their elusive behaviour, diminutive size and crepuscular habits. Management and research tend to be challenging and thus is often limited. Several members of the Herpestidae family fall into this research dead zone, including the large grey mongoose (Herpestes ichneumon), slender mongoose (Galerella sanguinea), white-tailed mongoose (Ichneumia albicauda) and marsh or water mongoose (Atilax paludinosus). The distribution range and other aspects of the ecology of these and other such species, has remained vague for much of the sub-tropical regions of southern Africa because of the scarcity of comprehensive data. There is little understanding of the basic ecology of these mongoose species, and limited progress has been made in understanding the tolerance of these species within a changing environment. These species of mongoose appear to persist across KwaZulu-Natal’s (KZN), South Africa, anthropogenically modified habitats (farmlands and urban). Small carnivore species, such as mongooses, can provide models of how medium-sized carnivores tolerate differing degrees of anthropogenic land-use change. A global review of the current knowledge and research effort for urban mammalian mesocarnivores was conducted. In the last decade, there has been a dramatic increase in the number of studies that focus on medium-sized mammalian carnivores. Disproportionate levels of urban studies exist for mesocarnivores. Several species have been comprehensively studied in the United States of America and the United Kingdom. These two developed countries held more than half of all studies on urban mammalian mesocarnivores. Areas of the world that are undergoing rapid urbanisation have the most significant deficiency of research. Across Africa, the spatial ecology of the Herpestidae family remains relatively poorly studied. We investigated how anthropogenic land-use change affects aspects of the ecology of three co-existing mongoose species (large grey, water and white-tailed) in the agricultural setting of the KZN Midlands. Individuals of these three species of mongooses were trapped, collared and tracked using GPS-UHF (ultra-high frequency). The results presented show that the three focal species have different spatial requirements and movements from previous stated in literature. The natural habitat and farmland mosaic of the KZN Midlands are segregating the preferred habitats into small fragments. These niche fragments are intensely used by each species and allow them to co-exist in these anthropogenically modified environments. Besides these species’ generalist nature, their behavioural plasticity may assist them in persisting in anthropogenically modified landscapes. In the absence of apex predatory control, an expansion in the range and population number of Herpestidae species is expected. This study provides crucial information on the spatio-temporal ecology of large grey, water and white-tailed mongoose in the KZN Midlands. The spatial movements of the three co-existing species in this study highlighted the variability that is present at a species and individual level. Further research is required to address the human–wildlife conflict that takes place locally. The urban aspect of the large grey, water and white-tailed mongoose ecology is also understudied, and we recommend further research be targeted. The spatial ecology of water mongoose in the urban green space matrix of the Upper Highway Area of eThekwini, KZN, was subsequently investigated. This was to compare aspects of their ecology between fragmented natural farmland and urban mosaic using similar methods. Water mongooses occurred at a high density in the fragmented green Durban Metropolitan Open Space System (D’MOSS). Insight into the spatial ecology of urban water mongoose (home range, core area utilisation, overlap and habitat use) determined using GPS telemetry data from 14 water mongooses from July 2018 - October 2019. Water mongooses had constricted spatial movements that were highly dependent on natural refugia, and individuals intentionally avoided built-up areas of the urban matrix. The confined nature of these green spaces consequently resulted in home range sizes that were significantly smaller than their farmland conspecifics. However, the species behavioural plasticity and generalist nature has allowed the species to occur at higher population densities in the green spaces of the urban matrix of the Upper Highway Area. Furthermore, the effects of urban sprawl on the dietary ecology of water mongooses using faecal analyses was conducted. Water mongooses scat samples (n = 104) were opportunistically collected and with the aid of members of the Kloof Conservancy during the study. Urban water mongooses consume a diverse array of dietary items (9 categories), which is dominated by three categories (relative frequency of occurrence: crustaceans 35.7%, invertebrates 19.9%, small mammals 19.1% and other 25.2%). Seasonal variation in the diet only occurred for crustaceans and invertebrates with the other dietary categories consumed equally throughout the seasons. Additionally, it was demonstrated that urban water mongooses are supplementing their diets with anthropogenic waste (chicken bones, plastic particulates and cigarette butts). The broad diversity in dietary categories and supplementation of anthropogenic waste demonstrates the generalist opportunistic feeding behaviour and adaptability of the species in an urban matrix. An online questionnaire survey was conducted to investigate socio-ecological attitudes and general perspectives towards mammalian mesocarnivores across a land-use gradient (rural–urban) from the uMgungundlovu to eThekwini Municipalities of KZN. Significant trends were assessed using the frequency of responses. The public held a range of different perspectives. Overall, respondents viewed mesocarnivores as non-threatening and vital for the environment. However, black-backed jackals (Canis mesomelas) were commonly identified as a problematic pest species, that subsequently are targets of predator control pressures by rural participants. The survey also identified that smaller, behaviourally flexible species (mongoose species and cape genet Genetta tigrina) were commonly sighted and are potentially increasing in both land-use types in the absence of competition and predatory control. Vehicle collisions are the primary cause of mesocarnivore fatality reported by participants of the survey. The impact of mesocarnivores was perceived differently along a land–use gradient which links to levels of interaction. The study emphasises the importance of citizen science and community engagement when attempting to understand the drivers of human–wildlife interactions and potential mitigation strategies. The present multifaceted study has improved our understanding of solitary members of the Herpestidae family and how anthropogenic changes affect them across a land-use gradient. Furthermore, the behavioural flexibility and adaptability of mongooses in enabling them to persist at differing degrees of anthropogenic pressure were evident. However, the size class of mammalian mesocarnivores remains understudied in Africa, and this is of concern in a rapidly developing region.Item Aspects of the ecology of trumpeter hornbill (bycanistes bucinator) across urban-forest mosaics in KwaZulu-Natal, South Africa.(2016) Chibesa, Moses.; Downs, Colleen Thelma.Abstract available in PDF file.Item Aspects of the thermal physiology and fruit digestion of Knysna (Tauraco Corythaix) and Purple-crested (Gallirex porphyrelophus)(2010) Wilson, Amy-Leigh.; Downs, Colleen Thelma.Chapter 2: Avian frugivores have been somewhat poorly studied with regards to the effects that different fruit sugar types and concentrations have on their digestive efficiencies. Digestion of sugars in equicaloric and equimolar artificial fruit of different sugar types at varying concentrations and molarities were therefore investigated in two relatively large South African frugivores, the Knysna (Tauraco corythaix) and the Purple-crested (Gallirex porphyreolophus) Turaco. Artificial fruits of 6.6, 12.4 and 22% sucrose and glucose respectively and artificial fruits of 0.42, 0.83 and 1.66 mol L-1 sucrose and glucose respectively were used to determine daily food and energy intake, digestive efficiencies and digestive transit times. Digestive transit times of both Turaco species were slower with an increase in sugar concentration and molarity, irrespective of sugar type. Food intake of both Turaco species increased with decreasing concentration and molarity, irrespective of sugar type suggesting compensatory mechanisms for energy requirements. Apparent assimilation efficiencies of both Turaco species ranged from 61.4-90.0% and 60.2-92.4% for equicaloric and equimolar artificial fruit diets respectively. Consequently these two frugivores appear to be tolerant of sugar type and would be expected to select fruits based on energy yields. Future studies of the composition of indigenous forest fruit sugars may give insight into food preferences of the Turaco species and their role as potential seed dispersers of fruiting tree species. Chapter 3: The effects that different fruit sugar types and concentrations have on food preferences of avian frugivores have been relatively poorly studied. Although it has been recently advocated that preference is based on equicaloric energy it is also important to note whether preferences change as energy content changes. Therefore, sugar preferences of equicaloric and equimolar artificial fruit of different sugar types at varying concentrations and molarities were investigated in two relatively large South African frugivores, Knysna (Tauraco corythaix) and Purple-crested (Gallirex porphyreolophus) Turacos. Artificial fruits of 6.6, 12.4 and 22% sucrose and glucose respectively and artificial fruits of 0.42, 0.83 and 1.66 mol L-1 sucrose and glucose respectively were used to determine sugar preferences. Knysna Turacos preferred the sucrose to the glucose equicaloric artificial fruit diet at low concentrations whereas Purple-crested Turacos showed no preference for either diet. Both Turacos species preferred the sucrose equimolar artificial fruit diet to the glucose at low concentrations. At high concentrations neither species showed a preference for either equicaloric or equimolar artificial fruit diets. This suggests that energy requirements influence food preferences more than sugar type and that birds will select fruit that is higher in energy irrespective of sugar type. This complements an earlier study on digestion of sugars at varying concentrations of differing equicaloric and equimolar artificial fruit sugar types. It again emphasizes the need for future studies looking at the composition of indigenous forest fruit sugars in order to obtain insight into the role of these avian frugivores as potential seed dispersers of fruiting tree species. Chapter 4: Avian frugivores may select fruit based on their seed loads and pulp to seed ratios and this may have important implications for their role as seed dispersal agents. Consequently the effect of different seed packaging was investigated in two relatively large South African frugivores, Knysna (Tauraco corythaix) and Purple-crested (Gallirex porphyreolophus) Turacos. Small-seeded artificial fruits containing on average five black plastic beads (2.24 mm diameter) and large-seeded artificial fruits containing one average one single black plastic bead (3.85 mm diameter) were used to investigate transit rates and food preference. Total seed volume in the two fruits was on average approximately equal (29.42 mm3 and 29.88 mm3 for small- and large-seeded fruits, respectively). Bead transit rates ranged from 38-45 min for Knysna Turacos and 36-50 min for Purple-crested Turacos with faster transit rates on the small-seeded diet. Pulp transit rates ranged from 25-39 min for Purple-crested Turacos and 34-40 min for Knysna Turacos. Purple-crested Turacos had significantly shorter pulp transit rates on the large-seeded than the small-seeded diet whereas Knysna Turacos had no significant difference between diets. Knysna Turacos preferred the small-seeded to the large-seeded artificial fruits whereas Purple-crested Turacos showed no preference for either diet. Further studies on avian dispersers will contribute to a greater understanding of their evolutionary relationship with fruiting plants. In particular, future studies establishing suitable seed sizes and volumes for use in determining the effect of seed packaging on larger birds are required as well as studies looking at seed packaging of indigenous forest fruit and the effects of seed packaging on digestion and food preference in indigenous avian frugivores may give insight into the role of avian frugivores as fruit consumers and seed dispersers. Chapter 5: Fleshy-fruited plants and frugivores share a mutualistic relationship with plants offering the frugivores a reward of fleshy fruit pulp in order to disperse their seeds. In return frugivores receive a food source and consequently a source of energy. However all fruits are not equal in terms of available energy and consequently the digestion efficiency of six indigenous tree species was investigated in an avian frugivore, the Knysna Turaco (Tauraco corythaix). It was predicted that the Turacos would process these indigenous fruits efficiently and have fast transit rates and high intake rates irrespective of species. Fruits were fed to the Turacos in separate trials to determine daily food and energy intake, digestive efficiencies and digestive transit times. Digestive transit times of Knysna Turacos (c. 12-28 min) fall within the range of published examples for other frugivorous birds. Apparent assimilation efficiencies of the Turacos ranged from c. 15-84% and were generally lower than those observed in other avian frugivores. Future studies looking at the nutritional composition of indigenous forest fruit may provide insight into the Knysna Turacos digestive efficiency and consequently their food preferences and role as potential seed dispersers of fruiting tree species. Chapter 6: Seed dispersal plays an important role in the persistence, regeneration and maintenance of plant communities. It is therefore not surprising that much attention has been paid to the germination potential of seeds ingested by frugivorous animals. Consequently the aim of this study was to determine what effect ingestion of seeds by Knysna Turacos (Tauraco corythaix) has on the germination rate and germination percentage of indigenous South African tree species. Fruits from twelve tree species were fed to the Turacos in separate trials and seed retention times were determined as it has been suggested that a longer seed retention time may increase germination rates. At the end of each trial, seeds were extracted from excreta of individual birds and planted in trays containing potting soil. Germination was recorded daily until 14 days post of no germination. Knysna Turacos seed retention times were in the range of those obtained by other studies with Ficus sur seeds having the fastest retention times (12.4 ± 0.8 min) and Celtis africana the slowest (34.6 ± 5.6 min). Mean percentage germination of ingested seeds was not significantly different to pulp removed and whole fruit seeds indicating that ingestion by Knysna Turacos did not enhance percentage germination through either seed coat abrasion or pulp removal. Seed ingestion by Knysna Turacos did not influence the rate at which seeds germinated in 75 % of the tree species while it did for ingested F. lutea, F. natalensis and F. sur seeds which germinated significantly sooner than whole fruit seeds. Future studies relating the composition of indigenous forest fruits to food preferences of Knysna Turacos may give insight into their role as potential seed dispersers of indigenous fruiting tree species. Chapter 7: Frugivorous animals play a major role in dispersing tropical, and to a lesser extent, temperate tree species. In order to attract potential seed dispersers, plants generally offer a reward of fleshy fruit pulp. Criteria for fruit choice by avian frugivores are influenced by a number of non-nutritive (e.g. fruit size and colour) factors; and nutritional composition of the fruit. There is a paucity of nutritional composition and other fruit trait data of indigenous South African fruit. This information is necessary in order to determine which frugivores are likely to ingest which fruits and consequently act as potential seed dispersal agents. This information would provide us with an understanding of the inter-relationships between indigenous fruit and frugivores in South Africa. Consequently nutritional composition was investigated in various indigenous fruit species that avian frugivores feed on. Fruits were collected from 38 indigenous tree species found in KwaZulu-Natal afromontane and coastal forests. Pulp was freeze-dried to constant mass and then analyzed for sugar, lipid and protein content; and for water content determination. Fruit width in this study ranged from 4 mm (Searsia rehmanniana and Trema orientalis) to 40 mm (Annona senegalensis, Ficus sur and Xylotheca kraussiana). Of the fruits examined in this study 29% were black and 43% red when ripe. Most (84%) fruit species analysed for sugar content were hexose dominant with 50% being fructose and 34% being glucose dominant. Only 16% of the fruit species analysed were sucrose dominant. Fruits in this study were generally observed to be high (mean: 68.1 ± 3.3%; n = 30) in water content; and low in protein and lipid content respectively (mean: 8.2 ± 0.5%; 9.3 ± 2.2%; n = 30) indicating that these fruits species could be considered as nutrient-dilute. Future studies need to determine the nutritional composition of the remaining indigenous South Africa fruit in order to develop a comprehensive database as well as examining non-nutritive factors. Together this information would play a key role in understanding fruit preferences and consequently seed dispersal and would therefore be useful in developing management plans for forest conservation. Chapter 8: Many seasonal thermoregulation studies have been conducted on Holarctic birds that live in predictable, highly seasonal climates with severe winters. However, relatively few studies have been conducted on their southern hemisphere Afrotropical counterparts that encounter less predictable climates with milder winters. These latter birds are expected to conserve energy in winter by down-regulating their metabolic rates. Therefore in this study, metabolic rate was measured during summer and winter in Knysna Turaco, Tauraco corythaix (Musophagiformes, Musophagidae) (c. 310 g), a non-passerine, in order to test whether there is energy conservation in winter. No overall significant differences in resting metabolic rates over a range of ambient temperatures were observed between winter and summer. However, whole-organism basal metabolic rates were 18.5 % higher (p = 0.005) in winter than in summer (210.83 ± 15.97 vs. 186.70 ± 10.52 O2 h-1). Knysna Turacos had broad thermoneutral zones ranging from 20-28 oC in winter and 10-30 oC in summer. These results suggest that Knysna Turacos show seasonal thermoregulatory responses that represent cold defense rather than energy conservation, which is contrary to what was expected. Keywords: sugar digestion, sugar preference, seed packaging, basal metabolic rate (BMR), resting metabolic rate (RMR), phenotypic flexibility, indigenous fruit, germination percentage, germination rate, fruit sugars, protein, lipids, fruit size, fruit colour, Knysna Turaco, Purple-crested Turaco.Item Aspects of the urban ecology of the Spotted Thick-knee (Burhinus capensis)(2021) Josiah, Kyrone Kent.; Downs, Colleen Thelma.Abstract available in PDF.